Ongetwijfeld heeft u in de Media kennis genomen van de problematieken in de Rooms Katholieke Kerk. Niet alleen het kindermisbruik van de heren prelaten vormt een behoorlijke smet op het Roomse Blazoen, maar ook de koers van de Kerk ligt bij velen zwaar onder vuur. Vandaag zullen we proberen daar eens wat klaarheid in te brengen.
Allereerst dient een definitie te worden gegeven van wat ‘Katholiek’ nu eigenlijk is, dan wel behoort te zijn. En dan zitten we al midden in de discussie, want wat ‘is’ dan eigenlijk en wat ‘behoort te zijn’? Dit vormt de kern van al die discussies.
Al sinds de oprichting in 325 n.Chr. tijdens het Concilie van Nicea beschouwt de Katholieke Kerk (hierna te noemen ‘De Kerk’) haarzelf als de enig wettige Erfgenaam van het christendom. En dat deed zij voortvarend, mogen we wel stellen. Alles, wat ook maar IETS met Jezus en Zijn Boodschap te maken had, inclusief de auteursrechten, vertaalrechten, rechten van gebruik, precariorechten, portretrechten, privacy-wetten, alleenvertoningsrechten, het recht van het eigen gelijk en niet te vergeten het Recht van Toegang tot de Heilige Geest, dat alles werd in één klap met de hamer van voorzitter Alexander de Grote ‘geconfisqueerd’ door die christelijke patjakkers van het eerste uur. Het was het begin van het tijdperk, dat bij elkaar 1200 jaar zou duren en waarin de Kerk goedschiks dan wel kwaadschiks haar versie van de Boodschap van Liefde bij tijd en wijle op onverzoenlijke toon aan de wereld verkondigde. Met Roomse dictatuur en hier en daar puur blufpoker hield de Kerk haar eigen gelijk in stand. Pas na 1517 brak die hegemonie en konden gelovigen ook op andere manieren hun Geloof in Jezus vormgeven.
In de 60er jaren van de vorige eeuw brak er opnieuw een tijd aan van ‘Vrijheden’. Op alle mogelijke manieren wensen mensen hun ‘vrijheid’ te beleven. En dat gold zeker ook voor de religieuze vrijheid. En die vrijheid nu, beste lezer, is een gevoelige doorn in het oog van de rechtgeaarde Katholiek. En prompt begon ook die tak van de Kerk zich danig te roeren. En wat doe je, als je in de minderheid bent? Dan ga je lawaai schoppen en wel zoveel, dat mensen gaan denken, dat je met velen bent. En dat doen deze Katholieken met verve. Zij presenteren zich als de Ware Katholieken en komen op voor de klassieke Leer der Kerk, alsof ze die persoonlijk van Jezus hebben opgetekend gekregen. Deze typisch orthodox-katholieke vleugel zal een naam moeten hebben. Wij hebben er al één bedacht: ‘Vrooms-Katholiek’.
De Vrooms Katholiek moet weinig of niets hebben van de huidige Paus Franciscus met zijn menselijke opstelling naar het volk. In de ogen van de Vrooms-Katholiek is hij een slapjanus, die de Normen en Waarden van de Roomse Kerk er doorheen jakkert. De Vrooms-Katholiek ziet het als zijn plicht, weer terug willen naar de tijd, dat de Prelaten het met Jezus en de Heilige Geest onderling op een akkoordje konden gooien. De Tridentijnse Mis is een ‘mis-vorm’ waarin hier speciaal op wordt aangestuurd. Ook is de Vrooms-Katholiek nogal erg van poeha. Oh zeker, er bestaan ook Poeha-Katholieken, maar die op hun beurt absoluut nooit Vrooms-Katholiek kunnen worden. Omdat ze de Leer der Kerk niet naar de Letter onderhouden, begrijpt u wel? En zo heeft de Roomse Kerk in Nederland haar Vrooms-Katholieke Leider: de aartsbisschop van Utrecht, Willem Eijk. Benoemd als zodanig door die andere Vrooms-Katholieke Paus: Benedictus XVI en dikke vrienden met die Amerikaanse aartsbisschop Raymond Leo Burke, de belichaming van de Vrooms-Katholiek en Poeha-Katholiek in één persoon. Die Burke moet u toch eens goed in de gaten houden. We hebben het al vaker over hem gehad, maar hij solliciteert openlijk naar de Schoenen van de Visserman, zoals de functie van Paus ook wel wordt aangeduid. En Burke aarzelt niet, om daar alles en iedereen voor te gebruiken, die maar enig invloed heeft of denkt te hebben. Met inbegrip van die arme Willem Eijk, die maar niet in de gaten heeft, dat hij door die hielenlikkende Burke gigantisch in de maling wordt genomen.
Mocht Burke inderdaad ooit Paus worden, wat God verhoede overigens, dan lijkt een Kerkscheuring onvermijdelijk. De gelovigen laten zich niet meer in hun hok terugjagen, zeker niet na zo’n ‘Jezus-performance’ van de huidige Paus Franciscus. En uiteindelijk zal in Nederland, na het pensioen van Willem Eijk, de Vrooms-Katholiek langzamerhand uitsterven en zal er nog een klein kluitje op een hoop overblijven. In Vroomshoop, denken wij.