De Rooms Katholieke Kerk is met 4,5 miljard gelovigen best wel een ‘grote’ kerkorde te noemen. Maar hoe groter iets is, hoe meer kans er bestaat, dat er zaken zijn, die conflicteren met de eigen wetgeving. En voor deze zondag heb ik voor u een amusant, hilarisch verhaal, maar wel één met een trieste afloop, waarbij ik u van te voren meld, dat dit alles waarheidsgetrouw is opgeschreven. Onder het mom van: Hoe klein is de Ware Ziel van een zichzelf serieus nemende kerkorde.
We schrijven het jaar 2004. In een klein huisje woonde eens een man en een vrouw samen. De man was van huis uit Rooms Katholiek en nimmer getrouwd (geweest) terwijl de vrouw van Protestantse huize was en daarbij ook nog dominee. Er waren twee kinderen, de een was de dochter van de vrouw en de man en de ander was de zoon van de vrouw, geboren uit een eerder huwelijk tussen haar en haar ex, die ook dominee was. De Liefde tussen de beide geliefden vroeg op zekere dag om een keuze te maken voor de toekomst. En de man en de vrouw besloten samen, om te gaan trouwen. En omdat de diepgelovige man zijn God wilde vragen om Zijn Zegen, besloten beiden, om het in een euchumenische dienst te laten gebeuren. De woorddienst zou worden gedaan door een bevriend Predikante van de Remonstrantse Kerk en de Dienst van de Tafel door Mgr. Bär. (Jawel!)
Als de voorbereidingen in volle gang zijn, gaat op een goede dag in november 2004 de telefoon. Het is Mgr. Bär, die heel voorzichtig meldt, dat er, wat betreft de Huwelijksdienst, ‘enige problemen’ waren opgedoken. En of de bruidegom zo vriendelijk zou willen zijn, om de Deken van Den Haag te bellen. Zo gevraagd, zo gedaan. De woordvoerdster van de Deken meldde de bruidegom-in-spé, dat de Deken niet aanwezig was, maar dat zij ook wist, waar het over ging. Wat bleek het geval: Er kon, wat de RK Kerk geen sprake zijn van een Zegen over het Huwelijk. ‘Want’, zo stelde de vriendelijke mevrouw: ‘Uw aanstaande is eerder getrouwd geweest.’ ‘Jawel’, antwoordde de man: ‘maar zij is niet Rooms Katholiek. Dus…’ Helaas! De vriendelijke mevrouw wist te melden, dat de RK Kerk sinds een aantal jaar ook huwelijken erkent, die ‘op andere christelijke gronden waren gesloten’. M.a.w., hoewel de bruid geen Katholieke achtergrond had, kon zij niet trouwen in de Katholieke Kerk met de Zegen van de Heer. Voor de RK Kerk was een huwelijk in andere kerkordes gesloten, erkend als zijnde gesloten met alle wetten en regels van de eigen kerkorde. De RK Kerkorde erkende dus het huwelijk van de bruid met haar vorige echtgenote nog immer als ‘rechtsgeldig binnen de katholieke wet’. Toen de man haar vroeg, wat zijn bruid hier nog aan kon doen, kwam de doos der zotheid op tafel. ‘Uw aanstaande moet met haar vorige echtgenoot voor een Katholieke Rechtbank verschijnen en daar verklaren, waarom het Huwelijk volgens Katholieke normen niet heeft gewerkt.’ Ziet u het voor u? Twee voormalig gehuwde Gereformeerde dominees, die voor een Katholieke Rechtbank aan drie celibataire Priesters, die niets weten van een huwelijk, moeten gaan uitleggen, waarom hun huwelijk niet heeft gewerkt…
Hiertoe hanteert de Katholieke Kerk drie ijkpunten: 1. Het huwelijk was ongeldig, want een van de partners is eerder getrouwd voor de Kerk. 2. Er is geen kinderwens gebleken. 3. Eén van de partners is krankzinnig. Op de vraag van de man aan de vriendelijke mevrouw, of het ‘niet meer hebben van Liefde voor elkaar’ een reden was om te scheiden, antwoordde de vriendelijke mevrouw: ‘Neen, voor de RK Kerk is dat geen reden, om te scheiden.’ Het is overduidelijk, dat priesters geen bal verstand hebben van huwelijken en hun mitsen en maren.
Maar we zijn er nog niet: De man verklaarde aan de vriendelijke mevrouw, dat die huwelijksvoltrekking toch zou plaatsvinden. ‘Jawel’ antwoordde ze: ‘Maar dan zonder Gods Zegen.’ De man werd nu echt boos en vroeg toen: ‘Maar dat huwelijk, dat wij gaan sluiten, dat wordt dus toch door de RK Kerk erkend?’ De vriendelijke mevrouw antwoordde bevestigend: ‘Ja, dat wordt het wel.’ ‘Maar…’ zo vervolgde de man zijn betoog: ‘Dat eerste huwelijk van mijn bruid met haar voormalige echtgenote blijft ook staan?’ ‘Jazeker’ antwoordde de vrouw vriendelijk, maar langzaam werd ze rood van schaamte. En helemaal, toen de man opmerkte: ‘Dan erkent de RK Kerk dus twee huwelijken die door een van de partners in beide gevallen is gesloten. Dat is bigamie!!’ ‘Jawel’, antwoordde de vrouw nu bedeesd: ‘Er zit een hiaat in de wetgeving op dit terrein. En hier is geen aanpassing van bekend.’ Met dank voor haar tijd gooide de man de hoorn erop en ging verder met de voorbereidingen.
In februari 2005 werd er getrouwd in een euchumenische dienst met de vriendin-dominee en met Mgr. Bär. De Zegen bleef achterwege, maar werd vervangen door een Zegenwens. Dat mocht wel. Het huwelijk tussen de man en de vrouw heeft 5 jaar standgehouden en werd toen ontbonden. De vrouw is nu elders dominee en de man is met lege handen en een lege Ziel achtergebleven. Zijn dochter heeft hij al 6 jaar niet meer gezien. Hij, die zelf ontelbare keren in een huwelijksdienst in allerlei Katholieke Kerken heeft gespeeld en gezongen. En die, toen hij de Zegen voor zijn eigen Ziel vroeg, die Zegen niet kreeg. De RK Kerkregels zijn onbuigzaam belangrijker, dan het geven van Gods Zegen aan een diepgelovige Ziel.
In de Naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.