Op 17 december 1936 werd in Buenos Aires (Goede Luchten, Gunstige Wind) in het district Flores een lief klein jongetje geboren. Zijn ouders lieten hem op 25 december 1936 dopen met de naam Jorge Mario door de Salesiaan Enrique Pozzoli in de basiliek María Auxiliadora van de Salesiaanse parochie San Carlos Borromeo. Zijn vader, van oorsprong Italiaans uit de plaats Portacomaro, had het aangedurfd, om in 1929 de oversteek naar Argentinië te maken en ging werken als boekhouder bij de spoorwegen. De moeder van de kleine Jorge , Regina, had ook Italiaanse voorouders, maar zelf is zij in Argentinië geboren. Uit hun huwelijk werden, naast Jorge, nog twee zonen en twee dochters geboren.
De kleine Jorge bleek over een goed stel hersens te beschikken, want hij studeerde af als chemisch technicus, waarna hij enige jaren werkte bij een voedselbedrijf. Toch trok hem het religieuze leven. Op 17 jarige leeftijd, tijdens een biecht overkwam hem een religieus Hemelse Ervaring en op 11 maart 1958 trad hij toe tot de Orde der Jezuieten. In 1960 voltooide hij een graad in de Wijsbegeerte en trad hij in latere jaren op als docent. Na die periode begon hij zijn studie Theologie.
Op 13 september 1969 werd Jorge tot priester gewijd en op 22 april legde hij als Jezuiet de eeuwige gelofte van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af. Zo groeide Jorge langzaam op tot Provinciaal, hulpbisschop, Aartsbisschop-coadjutor. Juist in die periode bleek, dat Jorge een volkomen authentieke stijl had. Hij deed zaken, die men nog nooit van een Aartsbisschop had gezien: een kopje thee gaan drinken bij de straatarme gelovigen in de villas miseras, een bezoek aan het sterfbed van de uitgetreden bisschop Podestá. Zijn markante stijl bleef in Rome niet onopgemerkt en Paus JP II creëerde onze Jorge op 21 februari 2001 tot kardinaal. In 2005 werd hij tweede bij de Pausverkiezing, die werd ‘gewonnen’ door Jozef Ratzinger. (Paus Benedictus XVI). Op 11 februari 2013 kondigde deze Paus aan, dat hij om gezondheidsredenen ging aftreden en op 13 maart werd onze Jorge gekozen tot Paus Franciscus.
Jorge bleef zijn soberheid trouw. Zo woont hij niet in het Paleis, maar in het gastenverblijf. Hij draagt geen gouden Vissersring, maar een verguld zilveren.
Franciscus stak al snel zijn hand uit naar niet-gelovigen. Zo zei hij op 24 mei 2013 dat Jezus ook stierf voor atheïsten Op 11 september 2013 zei Franciscus zelfs een dialoog te zoeken tussen christenen en ongelovigen. Ongehoord natuurlijk in de oren van conservatieve Katholieken.
Franciscus wordt niet alleen in de wereld op handen gedragen. Ook de Hemel is zeer ‘verguld’ met deze drager van de Vissersring. Ook al heeft deze Franciscus een hele kerkorde te leiden en kan hij daarom niet ‘zomaar even wat’ bedenken of uitvoeren, zijn Ziel ligt werkelijk bij die mensen, voor wie Jezus dat in Zijn Leven ook getoond heeft. De Hemel heeft het helemaal niet op de Apostolische Successie in de versie van de RK Kerk, maar voor deze Paus wordt met diepe genegenheid een uitzondering gemaakt. Paus Franciscus toont zich als een Verademing van de Geest. Die ‘Goede Luchten’ in zijn geboorte, de Roeping op 17 jarige leeftijd en Zijn onverminderde inzet voor de zwakkeren in de samenleving, alsmede ook vergevingsgezindheid aan die mensen, die door de rest van de RK Kerk om kerkordelijke redenen worden genegeerd, zijn onverbloemde kritiek op de Curie, die hij eens betitelde als ‘religieus dement’, het zijn zomaar wat voorbeelden van een Paus, die niet alleen Plaatsbekleder wil zijn van Jezus Christus, maar het ook in alle eerbied IS. De Hemel is niet zo ‘Heilige Vader’-achtig als het om Pausen gaat. Maar deze Paus zal de geschiedenis ingaan als een Paus, die het woord van Jezus en Zijn Liefde in deze wereld ook weer een gezicht gaf. Inspirator van jongeren en ouderen, verbinding makend tussen geloofsrichtingen en sociale verschillen. En dat allemaal door een 79 jarige bescheiden man, die ook nog eens een longprobleem heeft. De Heilige Geest schijnt dwars door de Ziel van deze man naar buiten. Hij is een voorbeeld van, hoe de hele RK Kerk zich zou moeten ‘hervormen’. Maar bovenal brengt Franciscus Hemel en Aarde weer een beetje dichter bij elkaar. Een beetje Jezus mag je hem daarom wel noemen. Met als Hemelse Titel: ‘Paraclitus autem Spiritus Sanctus’ (‘De Trooster van de H. Geest’.)