Binnen de Roomse Kerk wordt vaak beweerd, dat deze feitelijke franchise-onderneming van Gods Woord geen kerkscheuringen kent. En dat zij als enige zelf de Eenheid heeft bewaard. De Kerkscheuringen betrof natuurlijk niet de Kerk zelf, zo wordt er geredeneerd, maar zijn veroorzaakt door diegenen, die de eigen Kerk niet trouw wilden blijven. Op zich kan die redenering wat ons betreft wel blijven bestaan. Het is echter maar net, wat je dan verstaat onder de ‘Moederkerk’. Maarten Luther heeft immers geprobeerd, om die Moederkerk los te maken van allerlei handjeklap en zelfverheerlijkingen. Maar omdat hij het ‘in zijn eentje’ moest doen, kon hij die benaming ‘Moederkerk’ niet meekrijgen. Bovendien was dat zijn bedoeling ook niet. Hij wilde gewoon ‘mamma’ eens flink de waarheid zeggen. En net zoals aan alle andere mamma’s in de wereld tot de ontdekking laten komen, daar haar opvoedkunde toch hier en daar wat steken heeft laten vallen.
Wat de Roomse Kerk niet of onvoldoende beseft is, dat zij het product is van net zo’n ‘generatieconflict’. Immers, het was Jezus Zelf, die met eenzelfde Passie de Joodse Farizeeërs de wacht aanzegde en ook hun geloof aan de praktijk toetste. En toen bleek al, dat Kerkelijk Gezag weinig op heeft met ‘querulanten’, figuren die de hele dag ruzie zoeken om de ruzie zelf. Kerkelijk Gezag heeft sowieso weinig op met kritiek op haar zijn en functioneren. Daarvoor hoef je niet naar Jezus te wijzen. En het is, dat er vandaag geen kruisigingen meer plaatsvinden, maar met name de Roomse Kerk zou de in haar ogen ‘querulanten’ graag aan het kruis nagelen en wel om precies dezelfde reden, als de Farizeeërs dat met Jezus hebben gedaan.
Jezus was de eerste echte Protestant. En uit die Protestante vorm van het Joodse geloof heeft zich het Christendom ontwikkeld. We mogen dus best de conclusie trekken, dat de Joodse Religie het predikaat ‘Moederkerk’ verdient. Zo ziet God dat, zo ziet Jezus dat en zo zou de Christenkerk dat dus ook moeten beschouwen. Maar dat doet zij niet. Integendeel. Want dan zou dat betekenen, dat zij in wezen minder voorstelt, dan zij beweert. En dus grijpt de Christenkerk graag naar de geschriften van Paulus. Die heeft nog veel meer ‘in zijn eentje’ een compleet eigen uitleg gegeven aan de Woorden van Jezus. Hij heeft ook ‘in zijn eentje’ een compleet nieuw soort Kerkbeleven voorgeschreven, dat zich uiteindelijk helemaal ontdeed van de Joodse Moederkerk en haar gebruiken. En dat allemaal, omdat mensen geloof hadden in die Paulus, die het in een ‘Hemels Visioen’ van Jezus Zelf te horen zou hebben gekregen. De enige reden, waarom de Roomse Kerk haar Paulus als ‘Briefhoofd’ van de Kerk heeft aangenomen is, omdat het die Roomse Rakkers wel goed uitkwam, wat hij te zeggen had. En ze hadden ook meteen door, hoeveel Macht en Aanzien je met een dergelijk Briefhoofd kon genereren. En op haar beurt is de Roomse Kerk tot aan 325 n. Chr. aan de slag gegaan, om dat ‘Briefhoofd’ van een Erkende Roomse Sticker te (kunnen) voorzien. Hoe dat tot stand kwam? Heel eenvoudig!
Om te beginnen werden Jezus en Petrus Heilig verklaard. Tja, Petrus kon immers niet voorbij gelopen worden, vanwege de Woorden van Jezus aan hem: ‘Op deze rots zal ik mijn Kerk bouwen’. Het rotsblok Petrus werd zo Rome binnen gesjouwd als die van een trofee van een Romeinse Veldheer. Eenmaal gearriveerd in het Vaticaan werd Petrus tot de eerste Paus uitgeroepen. Een ‘Brievenbus-Paus’, want voor de rest had de Roomse Kerk geen boodschap aan hem. Nee, daarvoor werd Paulus als Briefhoofd ‘gerehabiliteerd’. De man, die als Saduceeër een bedenkelijk achterbakse reputatie had opgebouwd. De man, die verantwoordelijk was voor de dood van de eerste echte Christenmartelaar (Stefanus) had immers tevens een perfect bruikbaar ‘manuscript’ aangeleverd voor het fictieve boek: ‘Et in Unam Sactam Catholicam’, wat samen met wat ‘persoonlijke wensen en verlangens van de Roomse Kerk’ aan iedere gelovige verplicht ter hand werd gesteld. De Roomse Dictatuur verschilt in politiek opzicht nauwelijks van haar Islamitische collega’s.
De brieven van Paulus waren in Roomse Kringen in feite ‘Vrijbrieven’. Aan de hand van zijn geschriften is de hele Roomse pyramide-dictatuur opgesteld en 12 eeuwen lang met wisselende succes van moord en doodslag aan de wereld opgedrongen. Die Paulus wist wel, hoe je mensen eronder moest houden. Als Saulus (zijn eigenlijke naam) had hij al voldoende praktijkervaring opgedaan.
Niet Jezus is het Hoofd van de Roomse Kerk, want Hij heeft niets met religieuze dictaturen. De enige bruikbare reden, om Jezus in de Kerk te betrekken is, om die Kerk Zelf net zo Heilig te kunnen verklaren, als Jezus Zelf. Een soort ‘Propagandatruuk’ dus. Daarom hebben ze ook niks aan Petrus. Voor de Roomse Kerk is Petrus een ‘Ceremoniëel Pausschap’. Maar de enige echte Heilige voor de Roomse Kerk is toch heus Saulus/Paulus. De eigen Christenen vervolgen en/of buitensluiten en naderhand Heilig verklaard worden, het is de Roomse Kerk al eeuwenlang een ‘bussiness as usual’, met haar zelfgekozen ‘Briefhoofd’ als erkend religieuze lijsttrekker.