De afgelopen columns hebben we de RK Eredienst op de voet gevolgd en we kunnen de eerlijke conclusie wel trekken, dat er op wezenlijke punten verbeteringen noodzakelijk zijn. Hieruit zou de gedachtegang kunnen worden gevolgd, dat het met die andere christelijke kerkordes wat betreft de inhoud wel meevalt. Neen, lieve lezers, dat doet het niet. Maar we hebben nu een leidraad en die kunnen we volgen, als we de verschillen of overeenkomsten kunnen duiden. De RK Eredienst kent zijn gebreken en zijn aanmatiging. Zeker wel. Maar is de conclusie gerechtvaardigd, dat dit ook te kwader trouw is? Met andere woorden: ‘Is het werkelijk de huidige RK kerk erom begonnen, zich moedwillig tussen God en de gelovige in te wrikken.’ Er zullen ongetwijfeld geestelijken zijn, die dat doen. Die hun gezag als ‘macht’ gaan vertalen en zich ‘boven de Liefde van Jezus’ stellen. Toch is het niet fair, om daar een hele kerkorde verantwoordelijk voor te houden. Niettemin heeft de RK Kerk de Macht der Gewoonte, om zich in elk religieus conflict te manifesteren als de ‘enig deskundige’, want de RK Kerk is de Kerk van Jezus, zo is hun devies. En met 4,5 miljard Rooms Katholieken zal er beslist geen reden zijn, om zichzelf op dat punt eens in de spiegel te kijken.
Na de Voorbeden bidt de voorganger nog een totaal nietszeggend slotgebed. Nietszeggend, omdat alles, wat gezegd zou moeten worden, al eerder is genoemd en bovendien zal er geen gelovige zijn, die bij de uitgang van de kerk nog kan navertellen, waar de voorganger het in zijn slotgebed over gehad heeft. Het is dan een beetje de sfeer van een schoolklas, die aan het einde van de les de klok in de gaten houdt, want elk moment kan de bel gaan. Wat de leraar er in die laatste paar zinnen uitgooit, weten die scholieren meestal ook niet meer na te vertellen.
De priester eindigt zijn nietszeggend gebed veelal met de woorden: ‘Dat vragen wij u, door Jezus Christus onze Heer, die met U leeft en heerst tot in de eeuwen der eeuwen.’ Waarna de kerkganger met ‘Amen’ antwoordt. En terwijl de priester nog eens de aandacht vraagt voor de wegzending en zegen, zit iedereen al in de starthouding met de vraag: ‘Waar staat mijn auto’. Best oneerbiedig, eigenlijk. Maar zo is het nu eenmaal: De RK gelovige heeft zijn Geloofsplicht weer vervuld en gaat over tot de orde van de dag. En dat heeft al zijn aandacht. De aandacht voor Gods Woord hebben ze gegeven tijdens de Preek. De aandacht voor hun verbondenheid ligt bij de Communie en voor de rest geloven ze het wel.
De sociale impact van een kerkgemeenschap is daarentegen wel gevoelig en belangrijk. Je zou bijna denken, dat de werkelijke Samenkomst van mensen in relatie en betrokkenheid tot en voor elkaar pas blijkt NA de Kerkdienst. Dat, wat in een Kerkdienst wordt gezocht en eventueel kunstmatig naar boven wordt gehaald, door vooral op de emotie van mensen in te werken, dat komt pas werkelijk tot bloei NA de Kerkdienst. Zo beschouwd zo men kunnen stellen, dat de RK kerkgemeenschap in Nederland zo in zwaar weer zit, wanneer er na die Kerkdienst geen enkel sociaal verlengstuk meer wordt ‘toegepast’. Er zijn geen verenigingen meer, die een verlengstuk zijn van de eigen parochie. Geen kaartclub, geen biljartclub, zoals men die vroeger had. Misschien is een kaart- of biljartclub wat oubollig, maar geef een geloofsgemeenschap een reden of een ruimte om zich met elkaar verbonden te voelen en de gelovige zal zich meer gekend weten, dan wanneer hij de kerk verlaat en met niemand nog die band heeft. Het zou beslist de moeite waard zijn, om in Kerkelijk Verband eens activiteiten te organiseren, die ten doel hebben, de sociale band te versterken. Geheid, dat dit zijn positieve terugslag zal hebben in het ontmoeten van Jezus in de Kerkdiensten. Wat minder regeltjes en bedilzucht van kerkleiders en wat meer Ruimte voor Sociaal Contact. Als de Evangelische Gemeentes één ding perfect op orde hebben, dan is het juist die saamhorigheid.
En het is om die reden, dat het beleid van Kardinaal Eijk destructief werkt tot in de vezels van de RK Kerk in Nederland. De RK Kerk gaat niet ten onder aan de sluitingen van de kerkgebouwen. De RK Kerk gaat ten onder, indien zij geen alternatieven biedt, dan wel toestaat, om de geloofs-gemeenschap, desnoods ‘op hun eigen benen’, te (blijven) steunen.
Ite Missa Est. Alleluia!