De afgelopen dagen heb ik u meegenomen op een excursie naar de ‘som van alle dingen’. De orde, die heerst in de natuur, die heerst ook in uw lichaam. Als daar iets ‘onregelementairs’ gebeurt, dan grijpt uw lichaam ook in. Maar soms is uw lichaam niet bij machte, om het onheil te keren. Als ging het om een aardbeving of tsunami. Welnu, zoals het in de Natuur geordend is en ook uw lichaam zijn ‘evenwicht’ blijft zoeken, zo ook is het in uw Ziel. De beelden mogen dan verschillen, het vergelijk is volkomen identiek. En net zoals de Natuur zich moet herstellen van een natuurramp, of uw lichaam de strijd aan moet binnen met indringers, zo zal uw Ziel zich ook moeten herstellen van Haar eigen rampen. Dat kan zij echter niet zonder uw medewerking. Want u heeft zelf ook een Triade: Die van lichaam, geest en Ziel. Ook hier geldt, dat zij elkaar moeten voeden met Liefde en gevoed moeten worden door elkaars Liefde. Houdt een van de drie er mee op, dan stort die hele driehoek in elkaar.
Maar als die Triade zo afhankelijk is van Zijn componenten, dan zou dat betekenen, dat uw Ziel ziek kan worden, omdat uw lichaam ziek is. En dat kan ook wel degelijk. Het valt niet mee, om Liefde te voelen, als je een barstende koppijn hebt. Of je hele leven al met reuma moet omgaan. Uw Ziel zal er niet gauw naar kijken en zeggen: ‘Ach, die ziekte… In mijzelf ben ik gelukkig!’ Toch zijn er mensen, die dat wel kunnen. Die ongeacht hun ziekte, toch proberen, om hun Liefde in en uit hun Ziel te leven. Die mensen zijn voor ons Heilig. Omdat zij kans zien hun eigen Triade overeind te houden, ondanks de ‘invaliditeit’ van een van de componenten. En dan zijn we weer bij dat punt, dat het ‘evenwicht’ altijd kan worden hersteld, doordat een ander component de ‘zwaartekracht’ van het zieke deel ondersteunt en voedt. Ik zou er wel 10 columns over kunnen schrijven, maar het punt blijft draaien om dat evenwicht zoeken, vinden en behouden.
Iedere grote Meester, die de wereld heeft gekend en nog kent, spreekt dezelfde taal. Iedere Meester spreekt van Waarheid als de Volheid van Liefde in de mensenziel. Of u nu een boeddhistisch boek ter hand neemt, een leerboek van het hindoeïsme, allemaal spreken ze dezelfde taal van ‘verdraagzaamheid’, ‘harmonie’, ‘evenwicht’ en ‘Liefde’. Zelfs in de Koran komen die passages voor. Blijkbaar kent men in elke geloofsbeleving dezelfde waarden. Het enige verschil is, dat iedere religieuze richting zijn eigen Visie heeft over het ten uitvoer brengen en het eigenmachtig verdedigen van die Waarden. De oorlogen met een religieuze ondergrond worden nog altijd gevoerd over ‘hoe’ men dient te geloven. Het evenwicht in religie en religieus denken is hierdoor zwaar verstoord geraakt. Want als men de vraag zou stellen: ‘WAT geloven we eigenlijk’, dan zijn de antwoorden wel degelijk ‘gelijk’. Het is om die reden, dat geen enkele Kerkorde zichzelf als Ware Kerk mag claimen. Want er is geen Ware Kerkorde. De waarheid van de Kerk, die een kerkorde claimt, heeft betrekking op het ‘hoe’ het geloof beleefd wordt. En die beleving is afhankelijk van de plaatselijke folklore. Niet van de Hemel. Zolang de mensen elkaar liefhebben en met elkaar samenleven in respect voor elkaars Ziel, vinden wij werkelijk alles best. Of er nu kerkordes zijn, die iedere zondag Jezus toezingen met tamboerijn en fluit, of anderen, die met allerlei vaandels door de kerk banjeren, het is ons gelijk. Er is maar één voorwaarde: Doe het met de Ware Liefde uit uw Ziel.
Nou vooruit. Als we dan toch één voorbeeld mogen noemen, dat niets van Ware Liefde in en uit uw Ziel moet hebben, doe de Hemel dan een plezier en schaf die Heidelbergse Catechismus af. Die laat niets over aan uw Ziel. Meneer Caspar Olevianus, die dit boek (mede) heeft opgesteld, die behoort duidelijk niet tot de eerder genoemde grote Meesters. Samen met zijn maatje Zacharias Ursinus heeft hij daarom hier in de Hemel een piepklein kamertje gekregen, waar ze elkaar de hele dag met dat rampenboekje om de oren lopen te slaan, als het levende bewijs van de stelling van gisteren: ‘What goes around, comes around!’