De Ziel is werkelijk uniek. Er is geen mensenziel dezelfde en er is geen mensenziel, die hetzelfde zal reageren op wat dan ook in het leven. Bij religieuze ordes wordt daarbij nogal eens beweerd, dat de Ziel van de mens bekend is bij God. De christelijke kerkordes gebruiken de metafoor, dat ‘de naam van de Mens staat geschreven in de palm van Gods Hand’. Best een mooie omschrijving trouwens. Maar het brengt wel theoretische complicaties met zich mee. Want als het waar is, dat God de mens zo kent, zoals wordt verondersteld, hoe kan het, dat de mens dan een vrije wil heeft? En als de mens een vrije wil heeft, hoe zou God dan al kunnen weten, wat de mens beslist en daar zelfs op kunnen anticiperen? Vandaag krijgt u het antwoord.
Maar eerst gaan we het Protestantse gedachtegoed er eens bijslepen. In een aantal van die ‘afgeleidingen’ wordt nogal stevig beweerd, dat God een Plan heeft met de wereld en dat het niet aan de mens gegeven is, op enigerlei wijze ‘in te breken’ op dat plan. De mens is nergens toe in staat, behalve dan door zijn zondigheid het Plan van God naar de Heilige Gallemiezen te helpen. Dus handen af van de Schepping en alle gebeurtenissen, goed of slecht, drama of niet, te beschouwen als een voor die gelovigen toch onbegrijpelijk Godsplan met de Wereld. Of er nu polio uitbreekt of een andere vreselijke epidemie; daar mag niets tegen ondernomen worden, want de zondigheid van de mens heeft immers zijn prijs. Het spijt ons te moeten zeggen, maar deze redenering is te ridicuul voor woorden. De mens blijft ten alle tijde verantwoordelijk voor zijn doen en laten! Naar zichzelf en naar anderen. Als er één ding is, dat werkelijk Gods Wil is, dan is dit het wel. Maar waar zit dan de ‘misvatting’ van die Protestantse redenering?
De vrije keus van de mens is Heilig. Indien de mens niet de vrije keus had, viel er ook niets te bekeren, te leren of Lief te hebben. Immers, alle bekering, lering en Liefhebberij zou immers een voorgeprogrammeerde Beleving zijn. Als dus die Protestanten gelijk hebben, dan heeft het zingen van Psalmen net zo weinig zin, als dat het veel zin zou hebben. Het luisteren naar Gods Woord zou net zoveel bezieling kunnen geven, als niets van dat. Alles zou immers voorgekookt zijn en de mens zou immers niets anders doen, dan wat God van hem verwacht zonder eigen inbreng. Met andere woorden: Zo beschouwd had God niet Hemel en Aarde hoeven te scheppen. Een Hemelse Versie van een kopieermachine was voldoende geweest.
Ik neem u mee naar een niet al te groot meertje. U kunt de overkant makkelijk zien, maar om zonder problemen aan de overkant te komen, dient u iets te doen. Kijkt u maar eens in het water en wat u daar ziet, dat zijn tegels, die net onder het wateroppervlak liggen. En er is nog iets bijzonders: al die tegels hebben een nummer. De opdracht aan u is, om via het lopen over die tegels naar de overkant te gaan. U mag zelf bepalen, welke tegels u neemt en in welke volgorde. Maar voordat u gaat beginnen, maken wij in de Hemel een lijstje van de tegels en de bijbehorende nummers, die wij denken, dat u zal gaan nemen. U kunt niet verder vooruit kijken dan één of twee tegels, terwijl wij in de Hemel wel degelijk het hele lijstje kunnen noteren. Zo gaat u dus op weg. En welke tegel u ook neemt, het zal (tot uw verbazing misschien) altijd de tegel zijn, die in de juiste volgorde op ons lijstje voorkomt. Nu kan het gebeuren, dat u toch een ‘vreemde’ tegel neemt. Okee, het is uw weg. Maar wat u gaandeweg gaat merken, is dat die afwijking vroeg of laat doodloopt. U zult vroeg of laat tot de ontdekking komen, dat u niet verder kunt. En dus zit er niets anders op, dan u om te keren en terug te gaan naar die tegel, waar u op stond, voordat u af ging wijken van de door ons ‘voorspelde’ route. En terwijl u dan nog eens goed kijkt, ziet u een betere weg om te gaan en zo haalt u op zeker moment de overkant van het meer. Geheel zelfstandig gekozen en zelfs de vrijheid gehad, om een andere weg te gaan. Maar de Hemel weet, wat u doet, zij weet dat u dat doet en zij weet ook, dat u zich uiteindelijk zal ‘bekeren’ op uw pad, indien u ‘verdwaalt’.
Voordat u aan dit leven bent begonnen, is er tot welzijn en Liefde voor uw Ziel een dergelijk Tegelpad uitgezet. Met alle levenservaringen en -lessen daarin opgenomen. Als één groot stageproject. U leert uw Ziel kennen en u leert, waar uzelf een andere route zou willen nemen, dan goed is voor uw Ziel. En uiteindelijk leert u de juiste weg te kiezen en met name, als u weet, dat bepaalde keuzes niet in het belang zijn van uw Ziel. Wat het ook is, hoe groot de wereldse zorgen of verleidingen ook zijn: Indien u uw Ziel trouw blijft, heeft u niets te vrezen. Het overkwam Jezus in de woestijn met de verzoekingen. Het overkomt ieder mens, die zich soms blind staart op rijkdom, macht, aanzien of waardigheid. Heel verleidelijk allemaal, maar als u werkelijk uw Ziel volgt, zult u vroeg of laat dat weer loslaten. Want zo staat het immers op ons briefje.
Genees dus uw kinderen, als ze ziek zijn. Geef hen de medicijnen of bloedtransfusie. Die Liefde zijn ze waard. En laat u zich niet bevangen door woorden van dominees, die beweren, dat zoiets ‘niet de Wil van God is’. Die dominees snappen nog niets van Gods Liefde. Ze hebben nog heel wat tegels te nemen, voordat ze zover zijn in hun Ziel. Leef uw leven vanuit uw Ziel en u gaat altijd de goede kant op. De richting wordt niet bepaald door de weg, maar door het Kompas in uw Ziel. Daarmee loopt u zo eenvoudig mogelijk het Tegelpad af en recht de Hemel in.