Gisteren liet ik u een kijkje nemen in de Belevingswereld van profeten. En met name hun onvoorwaardelijk vertrouwen in hun Hemelse Liefde en datzelfde onvoorwaardelijk vertrouwen van de Hemelse Liefde in hen. Als er iemand dus ‘heilig’ genoemd mag worden, dan is het wel een profeet, want hij spreekt Woorden van God. Maar dan wel met zijn eigen Ziel erbij betrokken. Want de Liefde van de Hemel mag dan ‘in de profeet huizen’ en in de Ziel van de profeet ‘spreken’, de Ziel van de profeet is zijn persoonlijke verantwoordelijkheid. En dus ook zijn eigen ‘Geluid’. Vergelijk het met een radio. De ‘zender’ mag dan hetzelfde signaal geven, het is de radio, die het geluid maakt volgens de kwaliteit van die radio.
Het christelijk geloof geeft in hun Erediensten de profeten graag het woord. Met name het Protestants volksdeel houdt ervan, om de visie van deze Hemelse Spreekbuis in hun diensten te verwerken. Psalmen, gezangen en preken, zonder uitzondering hebben de Profeten een Heilig Streepje voor. Vanaf vandaag wil de Hemel in een aantal columns verklaren, hoe dat komt en hoe wij daar tegenaan kijken.
De Bijbel is voor de Protestanten zeker een Heilig Boek. Er wordt op allerlei manieren ‘Bijbelonderricht’ gegeven, zolang de protestant maar doordrongen is van het feit, dat de Bijbel het Boek is van Gods Woord. Bijbelstudies, dominee’s preken, zelfs kwissen dienen de protestant tot een overmatigheid aan kennis van Bijbelteksten. Vraag aan een protestant: Wie sprak de woorden: ‘En Ik zal het overblijfsel Mijner schapen Zelf vergaderen uit al de landen, waarhenen Ik ze verdreven heb; en Ik zal ze wederbrengen tot hun kooien, en zij zullen vruchtbaar zijn, en vermenigvuldigen.’ en ze noemen je moeiteloos het betreffende Bijbelboek, hoofdstuk, hoodstukdeel, regelnummer, paginanummer, welke vertaling hier is gebruikt, welke uitgave, jaartal en zelfs, welk lettertype er gebruikt is bij het drukken van het boek. (Voor de wat minder Bijbelvasten onder ons: U vindt deze zin in het OT, Jeremia 23 vers 3, Statenvertaling 1657 (taalkundig gecorrigeerd) en Times New Roman 22.)
Een dominee in functie draagt een toga en dat is er een, die de ‘Wetenschap’ weergeeft. Het zijn (officieel) dezelfde toga’s, die men terugvindt op universiteiten of Rechtelijke Macht. Van hem mag derhalve verwacht worden, dat hij als wetenschappelijk deskundige het Woord van God aan de gelovige zal uitleggen, zoals het is bedoeld, toen het geschreven werd. En aan de juistheid van die uitleg van een dominee mag nimmer worden getwijfeld. Een soort Onfeilbaarheid, die ze in Rome aan de Paus toedichten. Maar hoe deskundig een dominee zijn worden ook kiest, is er toch iets discutabels aan een dergelijke ‘onvoorwaardelijk geloof’. En dat brengt daarmee ook een berg risico’s met zich mee. En de Kern van die risico’s ligt in de vraag, die men zich zou moeten stellen: ‘Staan die woorden in de Bijbel, omdat ze het waard zijn, om geloofd te worden. Of geloven we al die woorden…. omdat ze in de Bijbel staan?’
In het eerste geval maakt het wel degelijk uit, of de vertaling van de Bijbel wel klopt. En om u meteen uit de droom te helpen: Die klopt veelal niet. En dan heb ik het nog niet over die passages, die er door de vroeg-christelijke kerk er moedwillig zijn uitgehouden, of -getrokken, omdat het de heren niet uitkwam, dat het hun eigen visie wel eens zou kunnen ondermijnen. Nee, lieve lezer, het niet kloppen van de vertaling heeft een plausibele reden. Vertalingen zijn gemaakt uit het Grieks, Aramees en Hebreeuws. Maar daar werden woorden gebruikt, waarvan er in (om het even welke) andere talen geen vertaling voorhanden is, die precies hetzelfde weergeeft, als de oorspronkelijke schriftsteller bedoelde. Probeert u bijvoorbeeld hier maar eens het woord Shalom te vertalen. Het zal u voorwaar niet meevallen, om dat met een enkel woord compleet te doen.
In het tweede geval doet het er totaal niet toe, welke dominee het probeert uit te leggen. Want hij hoeft geen enkele moeite te doen, om zijn Gemeenteleden ervan te overtuigen, dat die woorden Heilig zijn. Dat geloven ze zonder hem ook wel. Maar het gevaar zit er wel in, dat de gelovige de Bijbel gaat beschouwen als maatgevend voor zijn Zielsbeleven. En dat is niet de bedoeling van de schriftsteller. Immers, toen de stukken uit het OT geschreven werden, was er simpel nog geen Bijbel. De ontvankelijkheid van de tekst in de Ziel van de gelovige bepaalt de werkelijke waarde van om het even welk fragment. De ontvankelijkheid voor de Liefde van God leeft in je eigen Ziel. En daar kan een Bijbeltekst helderheid bij verschaffen. Maar men dient te voorkomen, dat de Liefde in de Eigen Ziel voor God en de Naaste het zwijgen wordt opgelegd, omdat nu eenmaal in de Bijbel staat: ‘Alleen door het Geloof zult gij gered worden!’ Een staaltje propagandaretoriek, waar de Liefde in de Ziel van al die christelijk gelovigen wekelijks onder gebukt gaat. Maar ja… Het staat zo in de Bijbel… Dus…
Morgen meer.