Gisteren spraken we met u over uw standpunt, dat mede bepaald wordt, door de (berichtgeving in) de media. Het komt maar zelden voor, dat die beïnvloeding er niet is. Hoe komt dat? Omdat u de informatiebron vertrouwt, of ook wel gelooft. Is dat dan niet goed? Wel, dat hangt er maar vanaf, wie het zegt en waar het dan over gaat. Stelt u zich een bericht voor, dat gaat over het milieu en dat bericht is afkomstig van iemand, die bij een olieraffinaderij werkt. Dan bent u op voorhand al geneigd, die informatie niet te geloven. Terwijl, wanneer deze zou komen van iets als Greenpeace, er onmiddellijk meer vertrouwen is. Blijkbaar is een commercieel oliebedrijf en zijn woordvoerder op voorhand al ‘onbetrouwbaar’, terwijl Greenpeace in feite alles mag beweren, zolang het maar tegen diezelfde oliefirma ingaat. Nog eens een voorbeeld. En hier gaat het niet om het onderwerp, het gaat om de gevolgde redenering: De hele wereld is tegen walvisjacht. Behalve Japan, IJsland en Noorwegen. En hoewel die landen roepen, dat het om ‘wetenschappelijke projecten’ gaat, weet iedereen (van wie, eigenlijk) dat het in met name Japan een delicatesse is. Dat vinden de mensen geen reden, dus zijn ze tegen. Maar stel nu eens, dat er morgen in de krant staat: ‘Haringen zijn een bedreigde diersoort en zouden dus niet meer gevangen mogen worden.’ Zouden al die Nederlanders dan ook roepen: ‘Dan maar geen haring meer’? Of zouden wij, als Hollandse koopmansgeesten en -politici niet een truc uit de kast trekken, om toch aan onze Hollandse Nieuwe te komen? Desnoods via een louche vangsttruc? Nou… Wij hier hebben zo’n idee, dat als de Nederlander haring wil eten, hij dat toch wel zal doen, bedreigde diersoort of niet. Wat wij bedoelen is, dat ieder mens het recht vindt, om te oordelen over andermans motieven, maar het recht zal nemen, om te handelen voor de zijne.
Het recht nemen wordt dus mede bepaald uit persoonlijke motieven. Welnu, dat doet Poetin ook zo. Hij heeft zijn reden om (West)Europa als totaal bedreigend te ervaren. Poetin vertrouwt Europa voor geen meter. En daar kunnen we natuurlijk met ons allen bovenop springen, maar laat ons eens kijken naar de geschiedenis van pakweg drie eeuwen. Waar kwam voor Rusland de grootste bedreiging vandaan? Napoleon, Hitler, om maar eens een paar namen te noemen. Kunnen we dan van de Russische regering verwachten, dat ze nu zullen denken: ‘Ach ja, dat was toen. Maar die Europeanen doen dat nu niet meer…’ Wie verwacht, dat Poetin een dergelijke vergissing zal begaan, heeft weinig oog voor realisme van het Russische denken. Het denken, dat zich heel eenvoudig laat formuleren als: ‘Aangezien de Russische politiek, door ervaring wijs geworden, niet meer kan vertrouwen op de zuiverheid van West Europese politici, rest hen niets anders, dan om in iedere West Europese politicus een potentiële vijand te zien.’ En denkt u nu: ‘Wat een onzin. Wij zijn helemaal geen bedreiging meer’, wilt u dan bij uzelf eens te rade gaan, hoezeer Nederland en de Nederlanders nog altijd een ‘unheimisch’ gevoel hebben, zodra die een Duitser tegenkomen?
Het is maar net, uit welke hoek de wind waait. Maar het is vooral van belang, aan welke kant de vlag wordt opgehangen. En het is aan u, om uit te vinden, naar wiens vlag u wenst te kijken. Maar kijk wel met open ogen en geloof niet alles, wat u hoort of ziet. Want net als bij ons eerste voorbeeld is het vooral belangrijk, om te zien, wie de vlag heeft gehesen en waarom. Hoe meer dezelfde vlaggen u ziet, hoe meer u op moet gaan passen. Kijk vooral in uw Ziel naar de Kleuren van uw eigen Vlag. U heeft pas een eigen mening, als u in staat bent, om vanuit uw eigen Ziel de vlag uit te hangen.