Om vandaag maar met de deur in huis te vallen: De SGP heeft een oprecht standpunt inzake gen-technologie en alles, wat daarmee samenhangt. Maar dat betekent nog niet, dat dit ook het enig juiste standpunt is. En hierin vinden we de SGP als onbeweeglijk. Dat is jammer. Je kunt je standpunten hebben en hiervoor opkomen, maar je zult de ruimte moeten hebben voor het feit, dat jouw standpunt ook zijn keerzijde heeft. En die keerzijde heeft de SGP helaas wat dichtgespijkerd.
De SGP zegt: ‘Het menselijk leven is een kostbaar geschenk van God.’ Oh zeker. Vooral voor die ouders, die werkelijk wanhopig proberen, hun Liefde met en voor elkaar met de geboorte van hun kind te bezegelen. Maar het is niet eerlijk te zeggen, dat ouders, die dat niet doen, zoals de SGP dat voorstaat, geen respect zouden hebben voor het Leven als kostbaar geschenk. Ook niet, als zij te horen krijgen, dat het met de vol van blijde verwachting te dragen zwangerschap, niet goed gaat. Dat het embryo een gevreesde afwijking vertoont: Het Syndroom van Down, een genetisch defect of anderszins. Het is niet fair, om van de ouders te eisen, dat zij hun Liefde opbrengen voor een kind, dat om welke reden dan ook, niet zonder meer op de wereld zal worden gezet. En al helemaal niet, als de medische wetenschap in staat is, om aan dat defect iets te kunnen doen. Bij het Syndroom van Down is de genetische schade vooralsnog te groot, om dit te kunnen repareren. Met pijn in het hart zullen die ouders dan vrede moeten vinden in hun Ziel, om de zwangerschap ‘onvrijwillig maar onvermijdelijk’ te onderbreken. Dat is een zaak tussen die ouders, hun kindje en God. Het afstand doen van hun kind, omdat die niet de gezondheid kan leven, die de ouders hem of haar in Liefde wil geven, is wellicht te vergelijken met dat van Abraham, die zijn zoon Isaäk terug wilde geven aan God. Ook hij moet gekweld zijn door vaderliefde en de onmogelijkheid van de vermeende opdracht aan den lijve hebben ondervonden. Het is de SGP niet gegeven, om in de Ziel van ouders te kijken en te vooroordelen, dat zij hun keuze te lichtvaardig opnemen. De ouders weten als geen ander uit te leggen hoe ‘Kostbaar het Leven is’. Maar de SGP lijkt geen boodschap te hebben aan de toevoeging: ‘…maar ook breekbaar’. Ds SGP gaat hiermee boven Gods Hemel staan en toont zich allerminst als ‘naastenliefde’, als zij de ‘Vrede’ van de Hemel met die oh zo zware keus van ouders, als onbestaanbaar beschouwt.
Maar wat dan te zeggen van gen-therapie, waarin sprake is van ‘reparatie’ of ‘herstel’ van genetische afwijkingen bij een embryo. Ook daar is de SGP geen pleitbezorger mee. En dat heeft alles te maken met hun visie, dat het menselijk leven door God geschapen is en DUS volmaaktheid draagt. Wie deze visie verklaard wil zien, dient te bedenken, dat volgens de statuten van de SGP, God een Plan heeft met de wereld. En dat het de mens niet toekomt, God daarin voor de voeten te lopen. En binnen dat plan met de wereld laat God dus (volgens de SGP-statuten) ook onvolmaakt leven op de wereld toe, dat echter in Gods Plan een volmaakte invulling is op de wereld. Tja, dat is een beetje merkwaardige gedachtelijn. Dat heeft natuurlijk te maken met de al eerder genoemde ‘Predestinatieleer’. Per definitie is, althans volgens die kerkleer, ieder mens onvolmaakt (‘zondig’) en alleen door Gods genade kan redding komen. Maar helaas, als het om de gezondheid van mensen gaat, heeft de Hemel niets voorgeschreven. Het is de Ziel, die de Hemel werkelijk interesseert. En als de SGP het heeft over de ‘zondigheid’, dan zou zij het over de Ziel van de mens moeten hebben. In ieder geval niet over het menselijk lichaam! En dat doet zij wel heel vlot. En veel te vlot naar onze zin.
Het leven heeft zijn bergen en dalen. Het brengt vreugde en verdriet en is een aaneenschakeling van gelukkige momenten en van risico’s voor het leven zelf. Die risico’s liggen in de vrije wil van de mens. Iemand, die beweert, dat de mens die vrije wil niet heeft, moet nodig bijscholing hebben. Het idee, dat God met heel Zijn Schepping beter onder een kopieermachine had kunnen gaan liggen, dat is niet wat Zijn Schepping beoogt. Het is dus ook aan de mens, om daar waar mogelijk, zijn verantwoordelijkheid te nemen voor de gezondheid van zijn lichaam. En het toont geen disrespect voor het Leven of de Schepping, indien die verantwoordelijkheid al in het embryonale stadium wordt genomen.
Morgen de afsluiting van dit onderwerp met de conclusies.