De wereld van Liefde is de wereld van God. Het is de wereld van de Hemel en de wereld van de Ziel van de mens. De mens in de wereld, die leeft van de Liefde van God voor hem en de Liefde van hem voor God. Maar de mens leeft ook in de wereld van zijn familie en vrienden. Hij leeft ook in de wereld van zijn werk, sociale verbondenheid, hobby’s en betrokkenheid bij het wel en wee van wereld en kerk. Dat alles doet hij, omdat hij daar het vermogen toe heeft. Het een wat meer, het ander wat minder, maar zijn Liefde is altijd volledig in zijn leven waarneembaar.
Behalve al die mooie en goede eigenschappen heeft de mens natuurlijk ook zijn beperkingen. Die beperkingen kunnen veroorzaakt worden door een lagere opleiding, dan die hij had kunnen of moeten hebben, gezondheidsproblemen met lichaam of geest, beperkingen in maatschappelijk verband en kwetsbaarheid van en in de eigen Ziel. En omdat we het verhaal positief willen houden, spreken we hier niet over de slechte eigenschappen van de mens.
Welnu, men kan dus naar eerlijkheid stellen, dat de mens in zijn leven functioneert, zolang zijn omgeving hem de kans en ruimte geeft, dat te doen. En zolang zijn gezondheid het toestaat, natuurlijk. Maar wat gebeurt er, als na een (welgeleefd) leven, die pijlers een voor een dreigen om te vallen. De sociale omgeving wordt kleiner, familie en vrienden overlijden, de gezondheid gaat langzaam achteruit, grote en kleine problemen gaan zich voordoen, geestelijke vermogens lopen terug, vergeetachtigheid of dementie, het zijn zomaar wat voorbeelden van wat mensen in hun leven treffen. En de belangrijkste vraag, die op een goede dag gesteld zal worden: ‘Is het niet genoeg geweest?’
Het Leven is een kostbaar geschenk. Oh zeker! Daarover geen twijfel. Maar het leven is aan slijtage onderhevig. Met alles erop en eraan slijt het leven. En het is niet eerlijk, om aan een Leven in ‘volle bloei’ dezelfde kwaliteit toe te kennen, als het leven, dat zich langzamerhand in staat van ontbinding gaat begeven. Mag men dan niet op een goede dag zeggen: ‘Het is Volbracht!’
Ook hier zijn er meningen, die stellen, dat het Leven door God is gegeven en alleen Hij beslist of mag beslissen, wanneer dat leven van de mens tot een einde komt. Het Leven behoort God toe, zo is hun standpunt. En men voegt er aan toe, dat het voor de menselijke Ziel een Heilzaamheid is, om het lichamelijke lijden of Zielsverlorenheid te ondergaan. Wat men in werkelijkheid betoogt is, dat het ‘De Heere’ is, die alles heeft voortbestemd en dat het de mens niet gegeven is, daar eigenmachtig bij in te grijpen. Uit angst voor het verlies van de Eeuwige Zaligheid. En ook hier is de vraag: ‘Hebben die meningen ook recht van spreken?’
U zult ervan opkijken, als wij daar volmondig ‘ja’ op zeggen. Althans, op die toevoeging. Het betekent nog niet, dat wij van ieder mensenleven verwachten, dat zij gedwongen moeten worden, hun Leven met helse pijnen en diepbedroefd Zielsverdriet moeten uitzitten. Maar om met dat ‘ja’ te beginnen; Het kan voor menigeen een goede Zielsbeleving opleveren, indien het lichaam zich wat minder ‘soepel’ doet leven. Doch evenzoveel keer is dat niet het geval. En dus is het de mens in zijn Ziel gegeven, om de keus te maken, waar, wanneer en hoe hij zijn Leven wil beëindigen. Het zal niet ten koste gaan van de ‘Zaligheid’. Het zal wel invloed hebben op zijn Ziel. En aangezien wij hierboven uitsluitend de Ziel van de mens als grootste Liefde hebben, zijn we daar het meest bezorgd mee.
De Hemel heeft ‘Vrede’ met het besluit van een mens, zijn leven te beëindigen. We zijn er niet altijd gelukkig mee, zeker niet, als de mens dat op gewelddadige wijze doet. De Ziel van de mens kan echter een punt bereiken, waarop het eerlijk kan zeggen: ‘Het is volbracht’.
Het is goed, om daar een professionele Zielsbegeleider naast te zetten. Geen psychiater, indien die is uitsluitend geïnteresseerd in de klachten en hoe die te verhelpen. Geen religieuze, indien hij vroeg of laat toch over God begint en het belang, dat zijn kerkorde stelt aan geloven. Het moet iemand zijn, die zijn Ziel zorgvuldig af kan stemmen op de Ziel van de persoon in kwestie. Dat zal niet meevallen. Want er zijn natuurlijk ook van die vragenden, die het hele probleem beschouwen in de eenvoud van ‘niet goed, geld terug’.
Het zal nog een tijd duren, maar vroeg of laat zal de mensheid inzien, dat de wereld zelf aan slijtage onderhevig is. En dat zo’n constatering ook voor het menselijk leven zal leiden tot dezelfde handeling, als de wereld zelf: ‘Eindelijk Voltooid, Eindelijk Rust!’