Het is op zijn zachtst gezegd verbazingwekkend te noemen, hoezeer er in het kleine Nederland vandaag de dag ‘gevochten’ wordt met elkaar over de visie van de Nederlandse regering om ouderen met een z.g. consistente en weloverwogen doodswens – ook als zij geen ziekte hebben of niet ziek zijn – op een dag met hulp van een speciaal daartoe ingevoerde hulpverlener een dodelijk middel te mogen laten innemen. Het zou met name die ouderen betreffen, die zich in de maatschappij nutteloos voelen, dan wel vereenzamen, omdat zij de laatsten van de eigen familie- of vriendenkring zijn, of zich niet meer betrokken voelen met de huidige maatschappij.
De reacties zijn niet van de lucht. Er wordt zelfs door een volslagen dolgedraaide infantiel een vergelijk gemaakt met de NAZI-praktijken van de Tweede wereldoorlog. Je moet het maar durven! Het blijkt maar eens te meer, dat religieus fanatisme kan leiden tot een totale ontkenning van de werkelijke problematiek en een totale afkeer van een oplossing, die voor de betrokken oudere vooralsnog als een Zegen wordt ervaren. En nu dacht u misschien, dat dit uit de hoek van de SGP komt? Oh zeker, misschien heeft de SGP wel een afkeurend standpunt, maar zij gaat daar dan toch integer mee om. We kennen de SGP niet anders en respecteren hun standpunt om die reden. Neen lezers, het zijn de Katholieke Diehards, die zich van hun meest onverzoenlijke kant laten kennen. En daarbij de verschrikkelijkheden van de Tweede Wereldoorlog als ‘vergelijk’ op de visie van de regering plakken.
Goed, we hebben hierbij aangegeven, het ‘ernstig oneens’ te zijn met diegene, die dit vergelijk zo wenst te beschouwen. En dan zeggen we het netjes. Maar waar hebben wij dan wel onze blik op gericht?
De wereld individualiseert rapper, dan de maatschappij kan bijhouden. De regeringen van de afgelopen decenia hebben successievelijk alle subsidies afgeschaft voor buurthuizen, verzorgingstehuizen, noem het maar, om voor ouderen een zinvolle bezigheid te kunnen bieden, Het moest allemaal ‘goedkoper’ en de managersstructuur deed de rest. Er is geen sociale cohesie meer en het is ook niet meer te betalen. De aandacht van de maatschappij ligt in het ‘management-denken’, niet meer in sociale betrokkenheid. Men zou de mensen, die de ouderen op een zinvolle manier in het leven kunnen houden, nog best wel kunnen vinden. Maar de regering is niet meer van plan, om aan dat schrijnende gebrek aan aandacht voor bejaarden, geld uit te geven. De ouderen, die nog goed ter been zijn hebben geen geld genoeg, om zich in de maatschappij nog te kunnen begeven. Openbaar vervoer is onbetaalbaar en vanuit hun standpunt slecht geregeld. De z.g. rolstoeltaxi is overbezet en komt nooit, waar die ouderen naartoe zouden moeten. En als je als oudere dan ook nog wat gaat mankeren, dan ben je al gauw ‘overbodig’. Zo voelen die ouderen zich? Nou, zo worden ze ook behandeld! Tja, in zo’n wereld nog oudere zijn, dat is gewoon teveel gevraagd. De TV geeft geen voldoening meer, want geld voor ouderenprogramma’s is er niet. Zelfs een programma als ‘Jopie Parlevliet’, waar wekelijk 1 tot 1,6 miljoen (veelal oudere) mensen met plezier naar keken (!) wordt van de buis gehaald, want het ‘past niet bij de visie van RTL4, om programma’s voor ouderen te maken’. Heeft u even? 1,6 miljoen kijkers!
De regering heeft een visie op het ouderenbeleid. Zeker bij die ouderen, voor wie het niet meer hoeft. Maar de afgelopen regeringen hebben het tientallen jaren laten afweten, omdat ze geen geld over hadden voor de zorg voor ouderen in onze maatschappij. Wij denken, dat de regering er eerst goed aan doet, om de achterstand in de zorg voor ouderen rap terug te halen en te laten komen. En mocht er dan ondanks al die zorgdelingen toch nog een oudere overblijven, die bij zichzelf denkt: ‘Jongens, het is mooi geweest. Laat mij maar gaan’, dan kan er op eerlijke en zuivere wijze gezocht worden naar een antwoord op deze Zielsvraag. Maar de regering dient eerst te herstellen, wat zij heeft vernield. Het gedraagt zich nu als een eigenaar van een pand, die het hele pand eerst totaal laat verloederen en als het dan nauwelijks nog te repareren valt, besluit, om het dan maar af te breken. Dat kan je misschien met een pand doen, maar niet met de ouderen van vandaag, die jaren geleden datzelfde Nederland overeind hielpen na diezelfde verschrikkelijke Tweede Wereldoorlog, waar onze infantiele Katholiek op totaal andere wijze meende aan te moeten refereren.
Dit is onze mening en daar zult u het mee moeten doen!