Stelt u zich eens voor, dat in de Hemel voor God een verjaardagsfeest wordt georganiseerd. En dat iedereen naar zijn of haar eigen kerkorde genodigd is, om een bijdrage te leveren aan het Feest. Het betekent dus, dat ieder een ‘Gelukswens’ of ‘Eerbetoon’ mag geven aan de Jarige en dat geheel in de stijl van de betreffende Kerkorde. Niets moet, alles mag. De enige ‘Huisregel’ is, dat het om God gaat. Stelt u zich deze situatie eens voor: Een grote Feestzaal met overal groepen gelovigen, die met elkaar in discussie zijn over hoe God met Zijn Verjaardag geëerd dient te worden. We gaan de tafeltjes eens langs en komen als eerste bij de Gereformeerden. Die zijn druk bezig met een mooie Psalm uit te zoeken, waarmee ze God ongetwijfeld een groot plezier mee zullen doen, denken ze. Even verderop zitten de Hervormden en die studeren een Bijbelvoordracht in. Een stuk Bijbeltekst op zijn Hamlets voordragen, dat is volgens hen de mooiste manier. Weer een eindje verder zitten Christelijk Gereformeerden en die schuiven hun strengste dominee naar voren, om een CGT te houden (een Christelijk Gereformeerde Toespraak). Achter in de zaal zitten nog wat leden van de Evangelische Gemeente en die zijn bezig met een bewerking van het lied: ‘Catootje’. Uiteraard met allerlei religieuze aanpassingen. Alleen de ‘domi-dominee’ houden ze erin. En dan komen we bij de Katholieken, veelal van Roomse Snit. En wat blijkt: Die zitten toch met elkaar te debatteren over hoe het in hun Kerkleer allemaal beschreven staat. Kardinaal Sarah, die belast was met de Sacramentsdiscipline loopt nerveus in het rond, want ook hij weet het eenvoudig niet meer. Hoe moet dit nu? De RK Kerk draagt in zo’n geval een Heilige Mis op, maar dat kan hier dus niet. Bovendien is het die Kerkorde beslist duidelijk, dat zij hun Eerbetoon vooral een Katholiek Gezicht willen geven. ‘Kunnen we een schaal met Brood laten rondgaan?’ ‘Oh neen, dat kan alleen bij onze eigen mensen. Want alleen die onderschrijven de Werkelijke Tegenwoordigheid’. ‘Eh’… roept een zwarte Bisschop: ‘Misschien is het een idee, om gezangen uit de Missa Luba te zingen?’ ‘Welnee’, roept een blanke Kardinaal met een kaal hoofd: ‘Het lijkt me niet het moment, om over Zwarte Piet te gaan beginnen…’ Dan staat Kardinaal Willem Eijk op en zegt: ‘Ik wil een Boek overhandigen met mijn memoires. Die zijn waardevol genoeg.’ ‘Maar we moeten toch iets met ons allen doen?’ vraagt een Diaken met een glas Cardonnay in zijn hand. ‘Doen jullie wat jullie willen’, antwoordt Willem Eijk: ‘Ik doe wel, wat ik wil. Dat ben ik zo gewend’. En zo gaat het maar door. En aan de kant van de Zaal zit God op Zijn Troon en kijkt meewarig om Zich heen. Is dit nou de wereld, die Hij geschapen had? Is dit nou, wat Jezus tot stand heeft gebracht? En net als Hij met trieste ogen denkt, dat niemand, maar dan ook niemand werkelijk geïnteresseerd is in, wat Hij nu leuk vindt, staat er een klein jongetje voor zijn voeten. Het jongetje heeft een ballon in zijn handjes en een opgerold stuk papier. En als God de rol papier uitrolt, ziet hij een kindertekening met een banier, waarop staat: Hartelik Gefelisiteert!’ . Met stralende ogen kijkt het kind naar God en zegt: ‘Heb ik self getekent!’ En God staat op van zijn Troon, neemt het kind bij de hand en wandelt zachtjes de zaal uit. Naar de druktemakers, die allemaal zichzelf zo goed mogelijk willen presenteren, kijkt God niet meer om. Zijn Ogen zijn gericht op de tekening en de Ziel van het kind. En Hij zal een Geweldig Mooie Verjaardag hebben. Desnoods bij McDonalds!
Kerkordes van elke signatuur moeten terug komen van hun eigen waan over ‘Ere Zij God’. Ze moeten zichzelf loslaten en zich weer bezig gaan houden met de vraag, hoe God werkelijk geëerd kan worden, zonder dat die kerkordes met name zichzelf graag naar voren willen schuiven. Indien de RK Kerk zijn Eredienst zou ontdoen van alle teksten en handelingen, waarmee zij vooral zichzelf in de ‘etalage’ zetten, dan zou de Eucharistieviering met de helft kunnen worden ingekort. En met name in de Preek zou de RK Propaganda dan niet meer klinken en dat scheelt toch al gauw tien minuten.
De Eredienst van de RK Kerk begint al met: ‘Wij zijn hier bijeen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’. Een nonsens zin, aangezien je niet in iemands naam bijeen kunt zijn. De enige, die het in ‘pluralis majestatis’, denkt te zijn, is die Katholieke voorganger. Want hij staat er als ‘herder’ en als ‘Persona Christi’. Al bij de eerste zin laat de RK Kerk aan de gelovigen weten, hoe de verhoudingen dus liggen. En dat heeft die gelovige maar gewoon te slikken. De opening zou moeten zijn: ‘Wij zijn hier bijeen in de Liefde van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest’. Niet alleen is het mooier, het is nog zuiverder ook!
De congregatie voor de Geloofsleer en Sacramentsdiscipline is door de werkelijk Eerlijke Paus Franciscus op non-aktief gezet. (Dit heeft niets met werk bij een zusterorde te maken, mocht u dit denken). Een mooi moment, om eens tot bezinning te komen en als Kerkorde de vraag te stellen, waar ze bij een Eredienst ‘in Gods Naam‘ mee bezig zijn. De afgelopen columns hebben wij u willen laten beseffen, wat onze grieven zijn en welke ideeën wij aandragen, om het eens ‘Behoorlijk’ te doen. Na zo’n 1700 jaar vanaf het begin van de ‘Katholieke Jaartelling’ zal het eens tijd worden. De Reformatie is een Hemels Teken van Ongenoegen. Doe er dus wat aan! U heeft nu de kans en de gelegenheid van uw eigen Paus!