De kern van deze column is, dat de Liefde voor God, Jezus en Hemel mensen ertoe kan brengen, om geen vragen meer te stellen en het Geloof te nemen, zoals het hen wordt voorgehouden. Geen greintje zelfreflectie, geen spoor van ‘Dat gaan we nou eens uitzoeken’. Mensen, die hun Geloof in een kluisje van hun Kerk hebben opgeborgen en eens in de week komen kijken, of het er allemaal nog ligt. Soms ook vriezen ze het in, omdat er vooral niets aan mag veranderen. Discussies over de zondigheid van henzelf doet mij meer vermoeden, dat men spreekt van een minderwaardigheidscomplex, dan van simpele erkenning: ‘Hier zat ik fout’. Het van ‘nature’ jezelf zondig verklaren is de grootste miskenning, die je je eigen Ziel kan aandoen. Je kan dan eenvoudigweg niet geloven in een Ziel, die Liefde is. En de beoordelingsfouten, die een mens in zijn leven maakt, heten voor die mensen dan ‘zonde’. Misschien moeten voorgangers in een Kerk maar eens een preek houden, over het verschil tussen ‘zonde’ en ‘beoordelingsfout maken’. Mijn Hemel verklaart een zonde als: ‘Een handeling of woord, dat de Ruimte in je Ziel om Liefde te zijn, verkleint of wegneemt.’ Zo is vloeken dus een zonde, maar ook het aanzetten tot Haat. Het minachten van Liefde in elk denkbare vorm is een zonde. Wanneer iemand zich van ‘nature’ al zondig verklaart, omdat hij een christen wil zijn, of omdat de Kerk iedere week weer met die onzin begint, dan is die gelovige eerder bezig, al op de grond te gaan liggen en roepen: ‘Niet slaan!’ voordat er maar iemand daartoe een reden zou hebben. (Wat dan trouwens een zonde is voor die ander!) Het is om die reden, dat een gezongen of gebeden ‘schuldbelijdenis’ geen enkele toevoeging geeft aan de eredienst. Want ook al heeft u gezondigd, de vraag is, of het dan ook uw schuld is, dat u zondigt. De Kerk zegt ‘ja’, Gods Liefde zegt ‘nee’. Het enige, dat Gods Liefde doet, is je woorden beluisteren van berouw en spijt en zeggen: ‘Als je nu weet, WAT je zondigde, ga heen en zondig niet meer’. De Kerk heeft haar schuldbelijdenis meer gericht op de vooringenomenheid DAT je zondigde. En het is de Kerk, die krachtens het aan haarzelf toegekende mandaat, op die manier de Macht heeft over jouw Ziel en Zondigheid. En mijn Hemel maakt hier ernstig bezwaar tegen. Niet, omdat de Kerk, zich beroepend op hun Zendingswerk, de gelovige bewust maakt van zoiets als ‘zondigheid’, maar omdat de Kerk er meteen achteraan zegt: ‘WIJ helpen je er wel vanaf!’ En dan heb ik het nog niet eens over de Voorwaarden, die de Kerk stelt aan een dergelijke vergeving. Wie zondigt, dient zich berouwvol op te stellen naar degene, tegen wie gezondigd is. En de Geloofwaardigheid van dat Berouw geeft ruimte voor vergeving. En die ruimte hoeft niet per definitie gezocht te worden in een groot gebouw met een toren, waar een kruis op staat en een klok in hangt. Voor Berouw om uw zondigheid naar God en uw naaste is geen Kerk nodig. Zonde van uw tijd. Zo Uw eigen Ziel dat Berouw eerlijk leeft, als zo zult U vergeven worden door God, Jezus of wie dan ook. Onvoorwaardelijk. Jezus sprak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’ Zo is het maar net. En u hebt uzelf niet lief, als u van te voren al roept, dat u zichzelf niet waard vind, om lief te hebben’.
Wat dat is, wat u doet, als u zich ‘automatisch’ zondig verklaart.