In de huidige maatschappij zijn allerlei discussies gaande over onderwerpen van levensbeschouwelijke aard. Homo-huwelijk, Transgenderschap, Euthanasie, Abortus, Doodstraf, Gen-technologie, de lijst alleen al zou deze column kunnen vullen. Maar hoe verschillend al deze punten op zich wel zijn, toch hebben zij in levensbeschouwelijkheid één helder ijkpunt. De vraag, wat wel of niet geoorloofd is en waar het debat werkelijk over zou moeten gaan, dat zijn niet de Bijbelse citaten. Die zijn immers aan plaats en tijd gebonden en niet zo tijdloos, als de kerk dat ons wil doen geloven dan wel voorhouden. Slechts één Bijbelcitaat, die alle andere in de meest letterlijke zin overtreft, kan hiervoor gebruikt worden. Het is de Brief van de Apostel Paulus aan de christengemeente van Korinthe. Deze Brief mag men met een gerust hart gelijkstellen aan de woorden in de Bergrede van Jezus. De Brief, waarin Paulus uitlegt, dat het de Liefde is, dat alles moet dragen, want anders stelt het helemaal niets voor. Niet je geloof, niet je woorden, niet je daden. Het is de Liefde, die niet op zoek is naar erkenning van Zichzelf, noch Zich boven de ander stelt. Paulus eindigt zijn Brief met de woorden: ‘Drie dingen blijven hun waarde behouden: Geloof, hoop en liefde; maar de liefde is het voornaamste.’
Met deze constatering kan men elke andere Bijbelpassage opzij schuiven, tenzij daar evenzeer sprake is van Liefde, zoals Paulus die hier duidt. En met deze Betekenis kan men aanschuiven bij de tafel van het Leven, om al die maatschappelijk toch actuele en ook relevante onderwerpen aan te snijden. Het hele bijzondere eraan is, is dat het niet betekent, dat men een eigen visie, al dan niet kerkordelijk vastgelegd, behoeft in te leveren. Indien men de Praktijk van een stelling in Liefde belangrijker zou moeten gaan vinden, betekent dat nog niet, dat men de Theorie overboord moet gaan gooien. Immers, de Theorie is gebaseerd op een soms eerlijke visie, waarover in en met alle respect is nagedacht.
Een voorbeeld: Indien de Paus zegt: ‘Het huwelijk is het sacrament van God tussen man en vrouw’, dan is dat vanuit zijn visie een verdedigbaar standpunt. Immers, de Bijbel spreekt van Man en Vrouw als door God geschapen. Een eind verderop spreekt met over ‘verbondenheid in het huwelijk’ en ook Jezus rept met geen woord over relaties, die ‘anders in elkaar steken’. Een simpele verklaring kan dus zijn, dat God of Jezus dergelijke relaties voor onmogelijk, onnatuurlijk en dus ongewenst beschouwt! En zo wordt het door christelijke partijen om die redenen aan de mensheid voorgehouden. Het is wat simplistisch, door te stellen, dat indien Jezus over iets geen uitspraak heeft gedaan, dit iets dus ook Goddelijk Ongewenst is. Hoe kortzichtig zo’n standpunt is, leggen we graag uit in een voorbeeld: Stel, dat Jezus de uitspraak zou hebben gedaan: ‘Een vlieg, die vliegt’. Dan wil het nog wel eens gebeuren, dat er kerkordes zijn, die een dergelijke uitspraak als volgt uitleggen: ‘Het Woord van de Heer luidt: ‘Een vlieg vliegt’. Daaruit kunnen wij de conclusie trekken, dat al wat geen vlieg is, ook niet kan vliegen. En omdat wij dus stellen, dat het niet kan, mag het dus ook niet.’ En hierin zit dus ook de kern van al die discussies: ‘Het huwelijk is een Verbondenheid tussen God en man-en-vrouw, dus kan het ook niet anders en dus mag het ook niet anders!’
En dan komt Paulus met zijn Brief en hij schrijft: ‘De grootste van de drie is de Liefde’. Volgens Paulus gaat Liefde alles te boven en alles te buiten. En hij voert daar heel goede argumenten voor aan. Maar Paulus schrijft nergens: ‘We moeten alles maar goedvinden!’ Oh neen. U mag beslist uw eigen redenering volgen en daarover zelfs uw ideaalbeeld stellen. Zolang u dat ideaalbeeld maar niet boven de Waarheid van Liefde stelt of zal stellen. Dat is, wat Paulus u voorhoudt.
Wie met deze instelling om het even welk maatschappelijk probleem ter hand neemt, zal vroeg of laat zijn Theorie van zijn eigen opvattingen moeten overleveren aan de Praktijk van Liefde. En dit is precies, wat Paus Franciscus beseft en ook wil bereiken. Paus Franciscus brengt zo, misschien wel tegen zijn eigen Theorie en die van de kerk in, de Liefde in Praktijk. Paulus kan trots zijn. Want diens Liefde leeft van de Praktisering, niet van de Theorie. Dus Paus Franciscus mag zich gezegend weten. En de hele wereld draagt die Zegen op handen van Liefde voor deze Paus.