Stelt u zich eens voor, wat het moet zijn, om alleen je eigen zelf te kunnen ervaren. Geen omgevingsfactoren, geen tijdsdruk. Neen, slechts uw eigen zijn en meer niet. Waar denkt u, dat u dan bent? Dit lijken heel absurde vragen, maar toch is een mystieke ervaring precies dat, waar noch plaats, noch tijd zich doet of laat kennen. Slechts het ‘Zijn’ wordt ervaren. En binnen dat ‘Zijn’ kan men heel wat waarnemen. Muziek, kleuren, vormen, licht en donker. En dat alles zonder, dat dit een specifieke betekenis moet hebben, die de mens als zodanig kan verklaren. Het enige, dat de mens ervaart is ‘Vrede’. Vrede met zichzelf en met zijn ‘Aanwezigheid’.
Bij het lezen zult u denken, dat als u nu de juiste paddo’s zou eten, u dus op die manier deze mystieke ervaringen kan oproepen. Dat lijkt maar zo. Want hoewel de beelden misschien gelijk zijn en u in hallucinaties op die manier een heel eind zou kunnen komen, zijn mystieke ervaringen toch iets anders dan ‘je hersenen kermis laten vieren’. Ook in trance zijn is niet hetzelfde. Mystieke belevingen ervaar je pas werkelijk bij je volle verstand en bewustzijn. Dat weet je en dat voel je ook zo. Zou je afgeleid worden, dan laat je het (even) los en als je weer ‘geconcentreerd’ bent, stap je er ook weer net zo makkelijk in. Je weet volledig, wat je doet en wat je meemaakt. En vooral dat gevoel van ‘Vrede’ is ongelooflijk realistisch.
Wat ook heel erg meetelt is, dat u zich bewust bent van een ‘Totaal’. U voelt zich geen ‘eenling’ meer, maar opgenomen in een ‘oneindigheid’ van Zijn. U ervaart geen ‘ik’ meer. U denkt niet meer in ‘ik’. Er is alleen maar ‘Zijn’. De wereld van Zijn, waarover wij spraken in het eerste deel. En dan vraagt u zich ook niet af, of u wel gelovig genoeg bent (geweest). U bent deel van Zijn, dus u hoeft uzelf niets meer af te vragen.
Als u het moment verkiest, om u weer los te maken uit die wereld van Zijn, dan is uw leven voorgoed veranderd. Want u zult veel meer begrijpen van de Waarheid en Liefde van het leven zelf. Maar helaas zult u bij uzelf toch een beperking ontdekken: u zult van uw langzalzelevensdagen nooit de woorden kunnen vinden, om aan een ander uit te leggen, wat u heeft meegemaakt. Zelfs wij, die toch een manhaftige poging doen, om het te beschrijven, komen woorden tekort, om al die ‘Totale’ facetten in woorden te kunnen vangen. Simpelweg, omdat wij de woorden niet kennen, die iedere lezer hetzelfde Beleven zal geven van wat wij bedoelen te schrijven.
En dit, lieve lezer, is ook precies de reden, waarom een boek als de Bijbel nog door geen enkele kerkorde is verklaard, zoals het in werkelijkheid is. Men doet een ‘manhaftige’ poging (net als wij), maar leggen het af tegen de schittering van de werkelijkheid. Het enige, dat kerkordes doen, is de werkelijkheid zo dicht mogelijk benaderen. In woord en gebaar probeert men zichzelf en de gelovige mens een beeld voor te houden, waarbij de ‘Werkelijkheid’ wordt verklaard en soms eenvoudigweg nagespeeld. Dat is helemaal geen probleem, want Waarheid, Liefde en Ziel laten zich nu eenmaal niet in woorden vangen. Het wordt pas bedenkelijk, als men dat nagespeelde als Authentiek gaat verklaren. Hier gaan sommige van die kerkordes mank, met name die het belang, of zo u wilt de Heiligheid van het ‘nagespeelde’ als op één Lijn met de Heiligheid van het ‘Origineel’ stellen. En zij beweren dat niet alleen aan de gelovigen, maar ook aan elkaar. Het naspelen van Mystiek en die dezelfde Waarde toekennen is net zo dwaas als een spiegelbeeld dezelfde waarde toekennen als datgene, wat het spiegelbeeld weergeeft.
Er is geen spiegelbeeld te maken van Mystiek en er is dus ook geen spiegelbeeld te maken van de Beleving van die Mystiek. Er zou dus ook geen kerkorde moeten zijn, die zelf het spiegelbeeld denkt te kunnen vormen van Jezus en Zijn Apostelen. Want alleen Jezus en Zijn Apostelen zijn in Waarheid Zichtbaar. De kerkorde, die meent, zich aan die Waarheid te kunnen spiegelen, heeft niet (voldoende) in de gaten, dat zij de Waarheid uitsluitend in lachspiegels vertoont. En juist door de vertekening van de werkelijkheid heeft een gelovige mens niets aan dergelijke beeldvorming. En hoe Heilig die beelden door die kerkorde ook worden beschouwd, met Ware Mystiek hebben de lachspiegelingen van zo’n kerkorde werkelijk niets te maken. Alleen door een Mystieke beeldenstorm zal hier misschien een eind aan kunnen komen.