In de komende dagen gaat alle aandacht uit naar het komende Kerstfeest. Wanneer men elkaar een Vrolijk Kerstfeest wenst, wat wenst men elkaar dan eigenlijk? Want er zijn nogal wat variaties op een thema, denken wij zo. Kerstmis is meer dan alleen met z’n allen naar de kerk gaan, om daar uit familietraditie een kerstnacht mee te maken met alle geijkte kerstliedjes. Want zonder dat bezoek aan de kerk is het eigenlijk geen kerstfeest, zo redeneert men maar al te makkelijk. Het betekent dus in de praktijk, dat die hele kerstviering meer wordt beschouwd als ‘horende bij de folklore’, dan om werkelijk stil te staan bij de werkelijke betekenis.
Na afloop van zo’n kerstviering, die het liefst zo rond tien uur ’s avonds wordt bezocht, is er bij een van de familieleden een al evenzeer traditioneel kerstontbijt: Een zeer luxe broodmaaltijd, waarin vooral krentenbrood met spijs wordt geserveerd en iedere gast aan tafel zijn eigen kaarsje en zijn eigen kaartje. Het is een goed gebruik, zo’n kerstontbijt. Want het wordt ‘gevierd’ met de al even traditioneel aanwezige familie, vrienden en zelfs buren. Aan tafel wenst men elkaar een ‘Vrolijk Kerstfeest’. Blijkbaar is dat meer gesitueerd rond dat kerstontbijt. Als men naar de Kerstnachtmis is geweest, dan gaat men gewoonlijk niet op Eerste Kerstdag ‘s morgens nog eens naar de kerk. Alleen christelijke diehards zijn daar voor te porren. Ook na afloop wenst men elkaar een ‘Vrolijk’ of ‘Zalig’ Kerstfeest. Ook dit komt voort uit traditie. Ook traditie is, al weten dat maar weinig mensen, dat tijdens de Eerste Kerstdagviering het ‘andere koor’ zingt. Een parochie of gemeente heeft vaak twee koren: een middenkoor (dat, wat men vroeger een jongerenkoor noemde) en een dames-herenkoor. Al lang van tevoren wordt het rooster opgemaakt, zodat die koren ruim van tevoren weten, of zij de Kerstnachtmis mogen zingen, of veroordeeld zijn tot de dienst op Eerste Kerstdag. Want voor een parochie- of gemeentekoor is Kerstavond zonder twijfel het hoogtepunt van het muzikaal kerkelijk jaar. Op Kerstavond, het liefst in een bomvolle kerk, is het aan het dienstdoende koor gegeven, om de mooiste kerstliederen te zingen, die het maar kan brengen. Juist ook, om de sfeer van donker buiten, de vaak nieuwe kaarsen kaarsen binnen, de warmte, de mooie kleding al dan niet met corsage, de priester met zijn mooiste toga de Kerststal, de bloemversieringen, alles wordt van stal gehaald of juist in de stal gezet, om Kerstmis met alle glorie en luister te vieren. Want zeker ook in de Katholieke Kerk is het Kerstmis met hoofdletters.
Toch zijn er mensen, die ook op zo’n avond nergens terecht kunnen. Die liever hebben, dat het hele Kerstfeest zo snel mogelijk achter de rug is. De daklozen worden misschien nog door het Leger des Heils binnengehaald, maar ondanks al die speciale zorg aan mensen, dat men met hoofdletters het predikaat TIJDELIJK dient mee te geven, blijft het werkelijke gevoel van vrede toch achterwege. Het is triest, dat de traditie van Kerstmis niet voor iedereen geldt. Misschien juist ook niet voor de Maria’s en Jozef’s van de huidige wereldmaatschappij, die ook en zelfs in deze wereld nog altijd geen plaats krijgen. Misschien nog wel met een bed, bad en brood. Maar niet met dat geweldige gevoel, om deel te mogen nemen aan zo’n geweldig mooi Kerstontbijt.
Weet u, we geven het in overweging, om als u inderdaad zo’n prachtig Kerstontbijt heeft georganiseerd, om dan ten minste één van die (u) onbekende mensen aan tafel te vragen. Gewoon, omdat het geweldig is, om te doen. Het zal uw Ziel doen gloeien, omdat de Liefde niet alleen gaat naar de ‘eigen parochie’. Zou dat voor u te overwegen zijn? En dan misschien daar ook een traditie van maken? Dan hoeven wij u geen ‘Zalig Kerstfeest’ te wensen, zoals de Katholieken dat doen. Dan heeft u gewoon een Zalige Kerst. En dat is, katholiek gezien, net even anders, maar voor ons is dat andere net het goede verschil.
Wij wensen u dus een Zalige Kerst. En misschien treffen we elkaar in een van de kerken. En zo niet, dan maar aan tafel. Het is ons wel wat waard.